Dinsdag 22/1/2019
Het was onze eerste dag hier in Port Elizabeth en we kregen onze auto. We vonden het heel spannend om aan de andere kant van de weg te rijden. We oefenden wat met Paul en toen heeft onze eerste auto het al begeven. (Niet onze fout :)), Hij begon er op z’n ‘Afrikaans’ aan te sleutelen want er kwam veel rook uit de auto. Toen kregen we onze nieuwe rode auto en ook deze is niet te vergelijken met de auto’s in België.
We gingen ook samen met Daphne even langs bij het hoofdkantoor van de stageplaats om kennis te maken met de manager en om nog wat afspraken te maken.
In de namiddag gingen we mee met 2 vrijwilligers die ook bij ons in het huis slapen. Zij doen vrijwilligerswerk in huizen waar kinderen terecht kunnen zonder ouders of familie. Deze huizen bevinden zich in Motherwell (Township). We gingen mee naar een jongenshuis en naar een meisjeshuis. Bij de meisjes vonden we het echt heel gezellig. Ze zongen liedjes en dansten voor ons en we deden heel wat toffe spelletjes. Bij het afscheid kregen we wel 1000 knuffels! Deze kinderen zitten alvast in ons hart! We zullen zeker nog eens op bezoek gaan.
Deze dag hebben we mooi afgesloten met z’n allen bij Peter en Daphne thuis met een lekkere maaltijd en vele verhalen van Peter.
Woensdag 23/1/2019
Vandaag gingen we voor de eerste keer op bezoek in de 4 units van ons project. We leerden de begeleiders en kinderen al een beetje beter kennen. Normaal zijn er per unit 6 kinderen aanwezig, maar tijdens ons bezoek viel het ons op dat de klasgroep nooit compleet was. In één unit waren er zelfs geen kinderen aanwezig omdat de ouders het transport niet meer kunnen betalen. Januari is hier in Zuid-Afrika financieel een heel moeilijke maand. De klaslokalen zijn ook niet zo groot en er is een beperkt aanbod aan materiaal. We zullen dus zeker proberen inzetten op buitenspelen en werken met kosteloos materiaal. Wat ons ook opviel was de taal. Er is eigenlijk maar 1 unit waar de kinderen ook Engels verstaan. Bij de andere units spreken de kinderen Xhosa. De leekrachten kunnen wel redelijk goed Engels en staan zeker open tot samenwerken. We zijn benieuwd om eens een volledige dag mee te draaien op school.
In de namiddag gingen we naar Summerstrand. We wandelden even langs het strand en namen een duikje in de zee. Daarna aten we een ijsje op een terras, maar het betalen moeten we nog wat oefenen op het geven van een fooi. Per ongeluk hadden we meer dan de helft van het totale bedrag als fooi gegeven. Na lang lachen en afwachten, gaf ze het toch terug en lieten we 10% van het totale bedrag liggen, wat normaal is hier.
Donderdag 24/1/2019
We hadden afgesproken in het hoofdkantoor om 8.00 met onze mentor Abonga. Bij aankomst werd ons verteld dat ze er ging zijn om 9.00. Als ze aankwam, las ze eerst nog eens haar mails en werd het al snel 10.15. We konden dus nog iets langer geslapen hebben Jen we moeten nog erg wennen aan het Afrikaanse tempo. Vervolgens gingen we naar onze eerste unit in New Brighton. We leerden de begeleidster en kinderen beter kennen, alsook de werking in de Unit. Volgende week volgen we elke dag in een andere unit het klasverloop en beslissen we in welke unit we ons het beste voelen om verder stage te doen.
We merkten ook direct een groot verschil met België. Twee van de vier kinderen hadden als beperking ADHD en konden hierdoor niet naar het gewoon onderwijs. Ook hebben we soms onze vragen bij het stellen van de diagnose.
Om 13.00 mochten we al naar huis, dus hebben we snel onze bucket list bovengehaald en gekeken wat we konden doen. We kozen voor een groot avontuur in het Kragga Kamma park. Bij aankomst moesten we maar 180 rand (5,5 euro/per persoon) betalen voor 2 uur safari, waar we tussen meer dan 10 diersoorten konden rijden. Onze rode auto heeft zijn vuurdoop wel gehad, doordat we kozen om zelf te rijden tussen de giraffen en andere dieren. Een echte safari! Je kan zelf eens kijken bij onze foto’s.
’S avonds hadden we kennis gemaakt met een ‘shack’ in de townships en dit zorgde voor wat traantjes. We leerden de vrouw kennen die er woonde. Haar moeder is voor haar ogen doodgeschoten en ze heeft geen familie om op terug te vallen. Hierdoor is ze opgegroeid in een weeshuis in de township. Ze heeft zelf haar 2 kinderen moeten afstaan ter adoptie. Ze heeft haar shack gebouwd met gevonden afval en materiaal en moet draadjes aan elkaar koppelen voor licht. Een toilet is er niet echt, dus ze zoekt hiervoor een plaatsje buiten. Ze moet voor een beetje water, 30 minuten wandelen. Als ze 1 wens mocht doen, droomde ze ervan om eens wakker te worden in een echt huisje met haar kinderen. Ondanks alle tegenslagen, blijft deze vrouw toch glimlachen. We kunnen ons echt niet voorstellen hoe het moet zijn om dag in dag uit zo te leven. We mogen ons gelukkig prijzen met hoe wij leven!
Vrijdag 25/1/2019
Een dag op de office!! Elke vrijdag komen we naar hier om onze stage voor te bereiden. We kregen hier een eigen bureau om te werken.
Deze middag gaan we terug naar het meisjeshuis (eerste dag) om te helpen met huiswerk.
’S avonds gaan we met alle inwoners van het gastgezin en lokale vrienden gaan eten op restaurant. Het zal zeker en vast nog een leuke dag worden.
Tot volgende week!
