Hier zijn we weer! Ondertussen zijn we bijna vier weken in Zuid-Afrika en hebben we al heel wat leuke dingen gedaan en ontdekt.
Gisteren (donderdag) was het hier maar 21 graden in de voormiddag. De Zuid-Afrikanen trekken dan al hun warme kleren uit te kast. Ook op stage hadden een paar kindjes echt warme kleren aan, zo was er een kindje met een muts op en een jeansvest aan. Dit is heel grappig om te zien aangezien voor ons 21 graden nog niet echt koud is maar hier veel mensen zich zeer warm kleden. Zelfs als het hier 30 graden of warmer is dragen vele mensen nog lange broeken en kleren waarin wij zouden wegsmelten van de warmte. Het is dus duidelijk dat we nog wat moeten wennen aan de warmte en aan de kleren die dan gedragen worden.
Gisteravond was het groot feest bij Peter en Daphne omdat Annelies verjaarde en omdat het een afscheidsfeest was voor Gerdie. Daphne maakte heerlijke lasagne voor alle gasten. Wij hadden allemaal samen een piñata gekocht voor Annelies die ze met volle overtuiging kapot sloeg. Ook werden er vele cadeautjes gegeven voor Gerdie, zelf had ze ook enkele cadeautjes en wij kregen een heel mooi armbandje!
Eergisteren (woensdag) hadden Peter en Daphne de tafel buiten gedekt in valentijn sfeer. De tafel zag er echt mooi uit, zeker toen het donker werd en Peter de kaarsjes aanstak. Ons gezellig valentijn etentje heeft jammer genoeg niet zo lang geduurd aangezien het begon te onweren en heel hard begon te regenen. We hebben alles vlug vlug naar binnen verplaatst en hebben daar verder gegeten. Wij vonden dit een beetje jammer maar Peter en Daphne vonden het fantastisch. Peter is zelfs buiten gaan dansen in de regen omdat hij zo blij was met de vele regen die uit de lucht viel.
Ondertussen leren we ook de Zuid-Afrikaanse verkeersregels beter en beter kennen. Er zijn eigenlijk niet zoveel regels, waardoor het verkeer soms een beetje chaos is. Aan een kruispunt mag de eerste die toekomt als eerste vertrekken, geen voorrang van rechts dus. Als je aan een rood licht komt en het licht springt van groen naar oranje stopt amper iemand, bijna iedereen rijd gewoon door en zelfs als het licht op rood staat is dit geen garantie dat iedereen stopt. Ze hebben hier ook kleine busjes waar ongeveer 20 personen in kunnen. Dit is een soort van taxidienst maar dan met vaste routes en je mag gewoon opstappen als er een busjes is. De bestuurders van deze bussen doen soms echt heel gevaarlijk, ze steken overal voor, ze stoppen ook gewoon overal waar ze willen en geven dit niet echt aan met hun pinkers. Ze hebben hier heel veel verkeersdrempels die je vaak niet ziet aangezien deze dezelfde kleur als de baan hebben en niet of amper zijn gemarkeerd, dit heeft al voor heel pijnlijke situaties gezorgd. Nog iets heel raar is dat mensen hier soms fietsen en wandelen op de pechstrook van de autostrade. Vaak zijn dit mensen uit townships die proberen om een lift te krijgen.
Op stage zijn we druk bezig met het aanleren van de verschillende lichaamsdelen. We maakten een grote dobbelsteen waar we prenten van de verschillende lichaamsdelen kunnen ophangen. Ook hebben we een groot mannetje gemaakt waarop de kinderen de juiste lichaamsdelen kunnen aanduiden of waar ze de juiste prent op het juiste lichaamsdeel kunnen leggen. We zijn ook gestart met het aanleren van een onthaal met enkele eenvoudige Engelse liedjes ondertussen beginnen de kindjes en de begeleiding die liedjes goed mee te zingen. Het is heel fijn om de kindjes te zien stralen wanneer we een nieuw spelletje spelen of gewoon wanneer ze ons zien.
